بنده هم با صدور انقلاب موافقم ولی چه انقلابی؟انقلابی که خودسراسر بی عدالتی و تبعیض است ؟آیا صدور این انقلاب چهره ی اسلام را پیش جهانیان خراب نمی کند؟انقلابی که اقازاده ها در ان با بقیه فرق می کنند وپسر رفسنجانی با این همه فساد که خود حکومت هم به آن اعتراف دارد راحت میگردد و بعد یک محاکمه ی الکی می شود و به خارج می رود و دیگراختلاس ها وشهرام جزایری ها و بابک زنجانی ها ورانت خوارها که اصلا مجازاتیندارند؟جالب این که به جرم هایی که خود حکومت هم به آن اعتراف داردرسیدگی نمی شود.وجالبتر طرفداران رهبری خود اعتراض دارند که چرا که مصلحت را به عدالت ترجیح می دهد و محافظه کاری می کند فدا می کنند؟
دوست عزیز ، اولا از اینکه می بینم به عنوان یک جوان به مسایل مهمی مثل صدور انقلاب می اندیشید و نگران آن هستید بسیار خوشحالم و خدا را سپاس گذار. چون این دغدغه ای که شما دارید را برخی مسئولان متاسفانه ندارند بلکه بعضا عکسش را قبول دارند.
در بخش اول سوالات خودتان اشاره به بی عدالتی و تبعضی کردید که کاملا درست است اما یک حقیقت را از قلم انداخته اید. دوست عزیز ، اولا کمی سیاه نگاه کردید با تمام مفاسدی که هست نقاط مثبت بسیاری هم هست که البته بیشتر مربوط به مردم است. چهره انقلاب را فقط چهارتا! مسئول نمی سازند که با چپ کردن آنان چهره انقلاب خدچه دار شود. این ملت عظیم و بزرگ با فرهنگ کهن اسلامی ایرانی است که انقلاب را گسترش می دهد و البته در میان مسئولان هم کم نداریم کسانی که در جهان کمیاب هستند که البته توضیحاتی دارد که در این نوشته نگنجد.
به دلیل آن که جهان امروز به این نتیجه رسیده است که دیگر مدلهای بشری پاسخگو نیست وقتی می بینند ولو یک درصد در جایی عدالت برقرار می شود رو می آوردند و همین می شود صدور انقلاب. وقتی مردمان جهان می بینند یک کشور است که ایستاده است در مقابل زورگویی های چند کشور و پای مظلومان ایستاده است همین می شود صدور انقلاب.
در ادامه مطلبتان اشاره به نامهایی کردید که  چند نکته لازم به ذکر است. اولا برخی کارهایی که اینان می کنند کاملا قانونی است مثلا همان آقازاده با وثیقه آزاد است. بله ، بی عدالتی است که کسانی هم هستند که شاید با یک میلیون هم کارشان راه می افتد اما آن وثیقه که غیر قانونی نیست و اینکه برخی از این افراد هم بیش از حد به دلیل ثروت بالایی که دارند زیر ذره بین هستند. از نفوذ برخی از این ها هم نباید غافل شد که مهم است و در بخش سوم خواهم گفت چرا باید گاهی مراعات یا به قول شما مصلحت پیشه کرد. این نکته هم مهم است که هر کسی از آقازاده و غیره باید در روال قانونی محاکمه شود و بعضا این روال کمی طول می کشد وگرنه در موراد بسیاری قوه قضائیه عمل کرده است و البته کسی که مثلا ثروت زیادی دارد وکیل کارکشته ای هم دارد. ولی بدانید که اینها هم کم کم روی روال خواهد افتاد و محاکمه کما اینکه بعضیهاشان شدند بالاخره رخ خواهد داد.
اما مهم ترین بخش سوالتان که مبحث مصلحت در رفتار رهبری است. دوست گرامی و محترم ، مصلحت خود می توانند گاهی بخشی از عدالت و یا حتی عین عدالت باشد. مصلحت به خودی خود چیز بدی نیست این که کجا به کار گرفته شود مهم است. همه مثل من و شما فکر نمی کنند. مثلا گاهی اگر با فلان شخصی که در فتنه شرکت داشته برخورد شود او همان برخورد را زمینه ای میکند برای قهرمان شدن خودش و مشکل آفرین میشود اینجا مصلحت این است که اجازه دهیم با گذشت زمان حقیقت آن فرد مشخص شود کما اینکه در موارد زیادی در فتنه 88 اینگونه شد و اینکه بعضی اوقات هم نیاز است در سطح مردم روشنگری شود و وقتی مردم برایشان آشکار شد که فلان شخص و گروه چه کرده است زمینه برخورد و محاکمه هم فراهم میشود. اتفاقا تلاش نخبگان دلسوز انقلاب از جمله رهبری هم همین است که به جایی برسیم که این مصلحت ها که اجباری هم هست به جایی نرسد که در دل جوان پاک دلی چون شمایی این سوال و شبهه شکل بگیرد.
نمونه های بسیاری می توان مثال زد مثلا در زمینه مذاکرات اگر سال 83 عقب نشینی شد مصلحت این بود که رهبری پشت دولت خاتمی بماند و عرصه بر دولت تنگ نشود و این امر باعث شد دولت بعدی با روی کار آمدن بتواند نتیجه دیگری را رقم بزند بنابراین آن صبر رهبری چند سال بعد منجر شد به پیشرفتهای بسیار در زمینه هسته ای.
در مورد طرفداری هم بدانید نخبگان و انسان های با سواد در طرفداران ایشان کم نیستند که اگر اشتباهی هم از نظر خودشان ببینند تذکر میدهند که بارها داده اند و این روال در مورد غیر طرفداران هم بسیار اتفاق می افتد ایشان هم با مشورت و با بسیاری کارهای دیگر مثل همین مصلحت و عدالت غیره تصمیم می گیرند.
نمونه کشورهای مثل فرانسه که مردم از لیبرالیسم به سمت کمونیسم رفتند و فهمیدند باز اشتباه رفته اند و بارها این رفت و برگشت تکرار میشود را هم می توان نمونه ای از آن وظیفه مهم صدور انقلاب دانست که این مدل به لطف خدا در آیندهای نزدیک جهان را خواهد گرفت.
نکته جالب این است که یک اندیشکده ای در آمریکا این پیش بینی را کرده بود که ایران تا سال 2050 به یک ابرقدرت تبدیل می شود و اتفاقا علت ابرقدرت شدنش همین نظام و سیستم است منتهی باید صبر کرد و کمک کرد.
تلاشهایی شده که مثلا امروز ما طبق آمار غربی ها 13 تا 16 برابر کشورهای دیگر جهان رشد علمی داریم.